U Bosni i Hercegovini, rame uz rame, studentski i penzionerski aktivizam i inicijative se nalaze u istoj ravni. Bh. analitičari smatraju da doprinos lošoj politici u našoj državi pružaju upravo studenti svojom inertnošću i nezainteresovanošću za društveni progres. Upravo zbog toga, vladajući oligarsi zahvaljuju studentima što se nalaze na istim pozicijama usprkos katastrofalnim rezultatima.
Studenti u našoj državi nisu svjesni da su oni ti koji su jedni od najmoćnijih skupina u zajednici. Da jesu, davno bi se suprotstavili već ukorijenjenom uticaju politike na univerzitetima, korupciji, nepotizmu, diskriminaciji ili suhoparnosti u prenosu znanja.
Analiza Centra civilnih inicijativa pokazuje nisku stopu izlaska mladih na izbore. Takođe, očigledno je i to da su studentske organizacije često produžena ruka političkih stranaka ili samih tijela na univerzitetima, a koji danas svakako sjede u vijećima, skupštinama ili parlementima.
Studentske organizacije često ne služe da zastupaju interese studenata, već upravo da otupe oštricu studentskih zahtjeva. Analizirajući aktivnosti studentskih organizacija na Univerzitetu u Tuzli, može se uvidjeti da brojne asocijacije/organizacije studenata nemaju čak javni kanal gdje mogu pokazati svoj rad, dok ostale organizacije broje tek četiri ili pet aktivnosti tokom godine. Ativnosti koje se implementiraju tokom godine se svode na obilježavanje nekih specifičnih dana, turnira u nogometu, organizovanje folk večera, dok itekako manjka projekata koji mogu podići studentski standard.
Studenti u Bosni i Hercegovini već godinama ne obilježavaju Međunarodni dan studenata. Zašto?! Pragmatični, lijeni i odani upitnim akademskim autoritetima, bh. studenti, saučesnici su općeg beznađa i besperspektivnosti kojima etnonacionalističke elite poklapaju i zatvaraju BiH. Međutim, studenti u drugim državama na ulicama svojih gradova i pred sjedištima svojih organizacija, tražili su i još uvijek traže obrazovni sistem po svojoj mjeri, besplatno školovanje, te univerzitetsku autonomiju. Nama to očigledno nije potrebno. U Austriji su sedmicama blokirali univerzitete, bore se protiv komercijalizacije visokog obrazovanja u 21. stoljeću. U susjednoj Hrvatskoj, studenti prate savremene tokove evropskog studentskog aktivizma i ne odustaju od svojih zahtjeva za besplatno školovanje i dekomercijalizaciju obrazovanja u kapitalističkom sistemu. Nama to očigledno nije potrebno.
Apatija, manipulacija studentskim organizacijama i sama pasivnost studenata su idealni uslovi za trenutno stanje Bosne i Hercegovine. Ukoliko želimo ozbiljne studentske pokrete i bolje stanje u našoj državni, vrijeme je da krenemo brinuti o opštim društvenim interesima.
