Srđan Dimić aka Demon, slikar, skulptor i 3D grafiti umjetnik odnedavno je postao stanovnik Banje Luke. Došao je iz Beograda gdje je oslobođen političkih stigmi i predrasuda otvorio put i debelo ”utabao staze” za sve trenutne i aktuelne umjetnike iz oblasti grafita, street art-a, popularne izrade murala, te je prvi i (još uvijek) jedini grafiti umjetnik koji je uzeo učešće u Oktobarskom salonu (u selekciji Ere Milivojevića), te osnivač i član NPC (New Paint Crew) od 1999. Kao što je i osnivač i član SDB-a (SEX, DROGA BODIROGA) od 2001. godine. Ove nedjelje ste ga mogli vidjeti i na 4. Banjalučkom Pikniku gdje je sav prihod od zarade dao u humanitarne svrhe.
Banja Luka
ZAMISLI.BA: Najprije da se predstavimo – otkud naziv Demon i na šta treba publiku da asocira?
DEMON: Ime (naziv) je praktično poruka koju šaljem posmatraču tj. korisniku likovnog dela. Posebno se odnosi na nedostatatk humanog aspekta i depersonalizaciju koja je neophodna i sveprisutna u odnosu umetnik-likovno delo koje je uvek iznad samog čoveka i njegove suštine.
Banja Luka
ZAMISLI.BA: Prvi ste i jedini graffiti umjetnik koji je učestvovao u Oktobarskom salonu. Kakva iskustva nam možete prenijeti i može li umjetnik računati na dovoljnu količinu slobode i sredstava kako bi se jedan takav poduhvat kao što je izlaganje u Oktobarskom salonu (a radova koje su sami umjetnici birali) nastavio i unaprijedio?
DEMON: Učešće u Oktobarskom salonu je prvi korak u pravcu afirmacije i izuzetnog javnog priznanja. I ovde treba biti oprezan jer se postavlja pitanje koju i kakvu afirmaciju umetnik želi. Danas smo (umetnici) svi upućeni jednolinijski u smislu napredovanja.
Oktobarski salon, posebno te godine, je apsolutno ono što je jednom umetniku potrebno u vidu javnog priznanja. Pod radnim naslovom Umetnost viđena očima umetnika, bio je to prvi Oktobarski salon u trećem milenijumu i 21. veku, prvi koji je u celosti pripreman i ostvaren u postmiloševićevskoj Srbiji i prvi na kom su radove birali isključivo umetnici. Umetnici su imali apsolutnu slobodu. Međutim, umetnička scena je strogo kontrolisana pa tako sve što nije u kontekstu globalne idiotizacije je skrajnuto. Umetniku u tom smislu mora biti oprezan i tu se opet povlači pitanje slobode…
Čačak
ZAMISLI.BA: Sa opusom preko 2000 radova, Vi ste jedini koji se profesionalno bavi crtanjem grafita – kako se javila ljubav prema toj vrsti umjetnosti i koliko je danas aktuelna? Kako biste usporedili grafit i mural, koji je stekao simpatije i naklonost ovdje u Banjoj Luci?
DEMON: Duboko verujem da ljubav (prema umetnosti) seže daleko koliko i prenatalno iskustvo i samim tim ostavlja traga u životnom i urbanom prostoru. Grafiti su bili moj odgovor i borba protiv sveprisutnijeg treša (mediji, bilbordi…). Takođe, sva ta buka i povici koji su se digli oko crtanja grafita nije mogla ništa drugo nego da me još više podstakne na rad.
S druge strane, dekorativni murali nisu u mojoj sferi interesovanja pa samim tim nisam kompetentan da komentarišem. Grafiti, opet, podrazumevaju kulturu, čitav jedan pokret, ne samo datu estetiku. Naravno, poruku koju šalju. Od momenta kada sam spoznao zidno slikarstvo, oni su moja strast, zidno i angažovano slikarstvo.
Enterprise
ZAMISLI.BA: Odnedavno živite u Banjoj Luci – Vaše iskustvo će u svakom slučaju pomoći da iskoristimo Vaš potencijal kako bi Banja Luka na najbolji mogući način uspjela da postane prestonica kulture 2024. godine pa nam recite kakvo ste stanje zatekli došavši u Banju Luku i šta Vi namjeravate da uradite po tom pitanju.
DEMON: Što se grafita tiče, scena je dosta nerazvijena što je veoma čudno s obzirom na urbani život grada. To naravno ne znači da ne poseduje potencijal, naprotiv. Primetio sam da javnost izuzetno dobro reaguje na samostalnu inicijativu. Možda je upravo i to ono čega fali. Govoreći o grafitima, naravno, govorimo o likovnoj umetnosti. Ja učim vizuelno pa tako neki radovi možda podstaknu lokalne klince i klinceze na konkretnu akciju. U planu su oslikavanja kako samostalna tako i uz podršku institucija i udruženja. Krajem meseca imamo interesantnu saradnju sa kompanijom Krajina Klas, kao dio 4. Banjalučkog piknika. Tokom dana ću završiti rad koji će o koncu događaja putem aukcije biti prodat, a sav novac ćemo proslediti u dobrotvorne svrhe. Mi delujemo kroz umetnost jer je to naša sfera. Verujem da svako treba da da doprinos kroz svoju oblast.
