Emotivni odnos između dva muškarca, ili onaj koji pretendira da bude romantičan, u patrijarhalnom uređenju predstavlja pravi izazov. Obzirom da muškarci nisu učeni da u odnosima obavljaju bilo kakav emotivni rad, pošto su po automatizmu odgajani s pretpostavkom da će se naći u partnerstvu sa ženom koja bi taj posao preuzela na sebe, jako je zanimljivo kako i na koji način se u odnosu između dva muškarca razvija emotivni kontakt.
Ljudi kojima muški gej odnosi predstavljaju kulturni šok u nedostatku kapaciteta za poimanjem takvog oblika partnerstva često znaju postaviti pitanje – ko je žena/žensko u odnosu? Zašto bi neko, naočigled dva muškarca, uopće pitao takvo pitanje? Zašto je potrebno da je u odnosu između dva muškarca neko žena? Jednostavno jer se ravnopravnost uči. Sve što na neki način pruža otpor ravnopravnosti pomalo prijeti da će preći u konformizam. Tako i gej partnerski odnosi. Neki od njih su u tolikoj mjeri prilagođeni patrijarhalnom kruženju moći u odnosu da to zapravo postaje pandan, preslika heteroseksualnih odnosa. Dakle, pitanje – ko je žena/žensko u odnosu zapravo znači – ko radi sve ono što inače žena radi u odnosu ili koga se tretira kao što se tretira ženu u odnosu.
Na mrežama koje okupljaju gej muškarce, jedno od indetifikacionih pitanje je svakako – A ili P? Što podrazumijeva seksualnu ulogu, a skraćenica je od aktivnog ili pasivnog učesnika u seksu. Iako su izvorno takve mreže nastale usljed potrebe za okupljanjem, za upoznavanjem, za potencijalnim sklapanjem partnerstava, dogodilo se da su iste, usljed hiperseksualizacije, pa donekle i uskraćenog prostora, postale velikim dijelom platforma za traženje seksualnih partnera. U skladu sa tim, događa se dakle da se ljudi, jako često, jedni drugima jave upravo na taj način – A ili P pitanjem i da od odgovora ovisi hoće li se razgovor nastaviti ili ne. Dobro. Neki će reći da je riječ o različitim seksualnim preferencijama. S tim da bi se onda po istom principu mogao objasniti i otpor prema feminiziranim muškarcima ili opća seksualna objektivizacija crnaca, recimo. Opet, back to the bascis – zašto bi iko došao na ideju da seksualni odnos između dva muškarca mahom označi kao odnos između aktivnog i pasivnog učesnika seksualnih aktivnosti? Zašto bi onaj u koga se penetrira bio označen kao pasivan učesnik u seksu? I kako je moguće da je jedna takva podjela i imenovanje prihvaćena i integrisana tom brzinom? Da li je to upravo bio najaplikativniji obrazac koji će potencijalno odgovarati na pitanje – ko je žena/žensko u odnosu? Previše je tu simboličkog značaja, a naročito kada se gej odnos kao takav uporedi sa historijom seksualnog tretiranja žena i generalno načina viđenja heteroseksualnih odnosa. Redovito se preko uloge pasivnih učesnika određenim grupama uskraćuje seksualno zadovoljstvo ili im se preko iste održava i internalizira mazohizam kao oblik (samo)tretiranja. S tim u vezi, danas postoje i čitavi pokreti koji se trude dekonstruisati ono što se urbanim rječnikom naziva bottom shaming/femme shaming i sve što je mizoginija proizvela u svom punom jeku otpora prema ženama. U odnosu na to, i seks je kao takav postao potpuno konformiran oblik gej seksualnih aktivnosti. Potpuno prilagođen patrijarhatu. Bez pristanaka. Bez udovoljavanja. Bez zajedničkih razgovora o seksu. Bez brige o seksualnom partneru. Bez brige o nečijem tjelesnom integritetu. Da, to je patrijarhat.
U par riječi, takvo tretiranje, kada se bilježi kao ponavljajući obrazac ponašanja kolektiva ili pojedinca, najčešće odražava duboko ukorijenjenu socijalnu mizoginiju, otpor prema ženi, ženskosti i svemu što ona kao takva u simboličkom smislu predstavlja. Simbolički značaj u tumačenju mizoginije unutar gej odnosa je jako važan. Jer kako drugačije prepoznati i označiti mizoginiju u odnosu u kom nema žena ako ne preko simboličkog značaja. Utjelovljenje ženskosti, ženskih karakteristika ili onoga što u javnom diskursu važi za žensku rodnu ulogu u slučaju muškarca, može se tretirati kao simbolički značaj. U ovakvim slučajevima, pruža se otpor prema ženi/ženskosti prepoznatoj u muškarcu, što je za status muškarca u ovako postavljenim dinamikama moći uvijek univerzalni hijerarhijski poraz.
Ravnopravnost se uči i promišlja. Ne postoji univerzalan obrazac koji određuje načine tretiranja naših partnera/ica. Univerzalno je jedino uvažavanje tuđeg integriteta.
