Problemi djece i roditelja djece ometene u razvoju su iz dana u dan sve veći. U Prijedoru kao zajednici, svijest o postojanju pojedinaca koji zahtijevaju malo više pomoći od drugih nije još dostigla taj nivo da bi se moglo govoriti o razvijenoj svijesti. Prije da je još na nivou tek spominjanja tog problema u predizbornim kampanjama.
Kažu da ne trebamo da budemo svi isti, ali postoje ljudi koji su zaista malo drugačiji od nas, ali samo malo, i oni se osjećaju loše zbog toga. Loše se osjećaju jer imaju malo drugačije potrebe i potrebno im je više razumijevanja od strane zajednice i društva, a često puta bivaju neshvaćeni, odbačeni, diskriminisani jer ko da ulaže u pojedince koji nisu sposobni da doprinose društvu nego samo traže pomoć da bi uopšte egzistirali.
Kada pričamo o djeci koja imaju poteškoće u razvoju i njihovim roditeljima, a kasnije ta djeca postaju ti pojedinci, ako uopšte dožive da dođu do stadijuma odrasle osobe, oni su zaista u nezavidnom položaju i suočavaju se sa mnogobrojnim problemima i njihova prava su ili nikakva ili veoma minimalna.
Procedure oko liječenja su veoma, veoma komplikovane. Često nema dovoljno sredstava, liječenja se obavljaju i van države za šta roditelji moraju u mnogo slučajeva da sami snose troškove. Uistinu postoje ustanove i udruženja, kao što su centar ‘Sunce’, ‘Fondacija zajednički put’, ‘Neven’, ali i oni raspolažu minimalnim sredstvima i zahtijevaju podršku od društva i zajednice u kojima se nalaze.
Iz svih navedenih razloga, moramo da djelujemo i da olakšamo ionako težak život tim pojedincima kojima je naša podrška i solidarnost prijeko potrebna, a ne pogledi puni prezira, diskriminacija i sažaljevanje jer i oni samo žele biti dio istog tog društva.
